ظهور آقا

مهدی غریب و بی کس است

جان مولا معصیت دیگر بس است

ماز خود مولای خود را رانده ایم

از امام خویش غافل مانده ایم

از دعا بهر فرج غافل شدیم

سخت مشغول ره باطل شدیم

آقای من مولای من!

کجایی؟! ....کی می آیی؟!

آقا منم جوانم  به دل بی چاره ام رحم کن! 

آقا میدونم بعضی وقتا به خاطر کارای اشتباهم دلت رو شکوندم!

اما بخدا، به خاطر جوونیم منو ببخش!

آقا خودت هم میدونی تو کوچه خیابون چه خبره، زن ها و دخترا دارن چیکار میکنن؟!

آقا تو بیا دست من رو بگیر... بخدا نمیخوام گناه کنم.

میدونم دلت گرفته آقا، از بس  که من و امثال من گناه کردیم و گفتیم شیعه ایم...

آقا روزگار بدی شده آخه هیچ کس به فکرت نیست!

همه به خاطر گرفتاری های خودشون نذر میذارن و دست به دعا میشن که خدا مشکلشون رو حل کنه...

اما تا حالا ندیدم کسی برای سلامتی شما نذر بذاره و دعا کنه اگه باشن چنین آدمایی خیلی کم هستن!

آقا خیلی دلم گرفته...

وقتی می بینم بی حجاب زیاد شده

وقتی می بینم حلال رو حرام میکنن و حرام رو حلال وهیچ کس نیست بهشون چیزی بگه دلم میگیره!

وقتی می بینم آدما اونقدر که میخوان از نتیجه یه مسابقه فوتبال یا یه فیلم که نتونستن ببینن با خبر بشن از صد نفر می پرسن  آخرش چی شد؟!

اما  کسی نیست که حداقل جمعه تا جمعه  بپرسه این جمعه از مهدی فاطمه چه خبر

یا امام زمان شرمنده ام....

در سینـه دلم گم شده تهمت به که بندم ؟                 غیر از تو در این خانه کسی راه ندارد !

گفتم : خداي من ، دقايقي بود در زندگانيم که ھوس مي کردم سر سنگينم راکه پر از دغدغھ ي ديروز بود و ھراس فردا ،بر شانه ھاي صبورت بگذارم و آرام برايت بگويم و بگريم ، در آن لحظات شانه ھاي تو کجا بود ؟

 گفت: عزيز تر از ھر چه ھست ، تو نه تنھا در آن لحظات دلتنگي که در تمام لحظات بودنت بر من تکيه کرده بودي ، من آني خود را از تو دريغ نکرده ام که تو اينگونه ھستي .

من ھمچون عاشقي که به معشوق خويش مي نگرد ، با شوق تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم .

گفتم : پس چرا راضي شدي من براي آن ھمه دلتنگي ، اينگونه زار بگريم ؟

گفت : عزيزتر از ھر چه ھست ، اشک تنھا قطره اي است که قبل از آنکه فرود آيد عروج مي کند ،اشکھايت به من رسيد

و من يکي يکي بر زنگارھاي روحت ر يختم تا باز ھم از جنس نور باشي و از حوالي آسمان ، چرا که تنھا اينگونه مي شود تا ھميشه شاد بود .

گفتم : آخر آن چه سنگ بزرگي بود که بر سر راھم گذاشته بودي ؟

گفت : <> بارھا صدايت کردم ، آرام گفتم از اين راه نرو که به جايي نمي رسي ، تو ھرگز گوش نکردي و آن سنگ بزرگ فرياد بلند من بود ،که عزيز از ھر چه ھست از اين راه نرو که به ناکجاآباد ھم نخواھي رسيد .

گفتم : پس چرا آن ھمه درد در دلم انباشتي ؟

گفت : روزيت دادم تا صدايم کني ، چيزي نگفتي ، پناھت دادم تا صدايم کني ، چيزي نگفتي ،

بارھا گل برايت فرستادم ، کلامي نگفتي ، مي خواستم برايم بگويي .آخر تو بنده ي من بودي چاره اي نبود جز نزول درد  که تو تنھا اينگونه شد که صدايم کردي .

گفتم : پس چرا ھمان بار اول که صدايت کردم درد را از دلم نراندي ؟

گفت : اول بار که گفتي خدا آنچنان به شوق آمدم که حيفم آمد بار دگر خداي تو را نشنوم ، تو باز گفتي خدا و من مشتاق تر براي شنيدن خدايي ديگر ، من اگر مي دانستم تو بعد از علاج درد ھم بر خدا گفتن اصرار مي کني ھمان بار اول شفايت مي دادم .

گفتــم: مهربانترین خدا دوستت دارم

گفت: عــزیزتر از هرچه هست، من تو را دوستتـــر می دارم...